Навіны раёна

60 гадоў тэатр Багушэўскага Дома культуры носіць ганаровае званне-народны

Калектыў быў адзначаны за пастаноўку першай п'есы Івана Шамякіна «Не верце цішыні», на прэм'еры прысутнічаў аўтар. Званне народнага тэатр атрымаў пры рэжысёры Раісе Сарочкінай, якая да гэтага працавала бухгалтарам. Затым эстафета перайшла да яе дачкі Аляксандры Кузняцовай.

У рэпертуары былі дзесяткі спектакляў, сярод іх «Паўлінка», «Пінская шляхта», «Несцерка», «Васа Жалязнова», «Трыбунал», «Іронія лёсу, або З лёгкай парай». У 1960-1970-х гадах быў росквіт народных тэатраў. У Багушэўску дагэтуль успамінаюць Івана Сакалова, легендарнага выканаўцу Несцеркі. Кажуць, яго лічыў годным калегам народны артыст СССР Фёдар Шмакаў, які граў гэтую ролю ў Коласаўскім тэатры. У 1969-м багушеўцам прапанавалі гастролі з «Несцеркай» у Венгрыі, але яны не адбыліся ў сувязі са смерцю артыста. Дарэчы, у тыя часы тэатр ім. Якуба Коласа шэфстваваў над калегамі з Багушэўска. Многія коласаўцы прыязджалі сюды і дапамагалі самадзейным артыстам адточваць майстэрства.

У любым тэатры акрамя гістарычных вех развіцця беражліва захоўваюцца звесткі і аб кур'ёзных выпадках. Так на сваё 20-годдзе ў 1979-м Багушэўскі народны тэатр паставіў спектакль «Марат Казей». Яго прыехала прымаць дзяржаўная камісія. Як вядома, піянер-герой падарваў сябе і некалькі фашыстаў гранатай. Рэжысёр абласной студыі тэлебачання В. Лотаўскi прапанаваў узмацніць фінальную сцэну, для чаго Марат Казей павінен быў замест муляжа гранаты кінуць пад ногі «фашыстам» ўзрыўпакет. Такі эфектны рэжысёрскі ход ўнёс сумятню ў фінальную сцэну. Узрыўпакет на падлозе не выбухнуў, а зашыпеў, задыміў і стаў круціцца вакол сваёй восі. Члены камісіі, прадчуваючы нядобрае, паволі пачалі спаўзаць пад стол. Застылі ў разгубленасці і «немцы», толькі адзін з іх узяў ініцыятыву на сябе і ўпаў «смяротна паранены». За ім, але ўжо ад смеху, схапіўшыся за жывот, пакаціўся па падлозе галоўны герой.

Жывы водгук у гледачоў выклікала камедыя Леаніда Радзевiча «Конскі партрэт». Часам яны нават ўмешваліся ў адбываўшаеся на сцэне дзеянне. Аднойчы на ​​гастролях у аграгарадку Полымя (больш 40 км ад Багушэўска) адбылося наступнае. Па сюжэце п'есы муж і жонка зусім не прыгажуны. Муж пастаянна паўтараў другой палове: «Конскі ты партрэт, конскі ты партрэт!». І вось пасля чарговай тырады адзін з гледачоў не вытрымаў здзекі над жанчынай і гучна крыкнуў: «На сябе паглядзі!».

Зараз ў Багушэўскім народным тэатры 15 чалавек. Другі год ім кіруе малады рэжысёр Марына Клюева.

Рэжысёр характарызуе акцёраў як таленавітых, актыўных, натхнёных людзей, якія дзеля захаплення гатовыя ахвяраваць сваім вольным часам... Сярод самых вопытных мастак-афарміцель Канстанцін Бандарэнка, медсястра Багушэўскага дома-інтэрната для дзяцей з ОПФР Алена Ільюшэнка, былы дырэктар ДК Алена Мартынава, культработнікі Раіса Груздёва, пенсіянер Валерый Улаховіч. Нядаўна ў калектыў ўліліся работнік Сенненскага райспажыўтаварыства Данiар Андрэеў, выхавальніца дзіцячага сада Ірына Халадок, медсястра абласной сухотнай лякарні Людміла Сініца, цяперашні кіраўнік ДК Кацярына Сайдак, культарганізатар Наталля Бярэзіна.

Круглую дату тэатр адзначыў спектаклем «Юбілей» паводле п'есы Антона Чэхава, які таксама прадстаўлялі ў Талачыне і Сянно. Калектыў задзейнічаны ва ўсіх святах, якія адзначаюцца у гарпасёлку. Да 75-годдзя Вялікай Перамогі рыхтуюць спектакль на ваенную тэму. У сакавіку Багушэўскаму народнаму тэатру давядзецца абараняць ганаровага звання. Жадаем калектыву творчага гарэння і, як казаў персанаж незабыўнага Яўгена Еўсцігнеева ў фільме «Беражыся аўтамабіля», каб гледачоў быў «поўны стадыён».

Сяргей Ляшук, «Віцебскія весці»

Фота з архіва Багушэўскага народнага тэатра.